De Japanse cultuur is nauw verweven met de natuur. Deze verbinding gaf aanleiding om een ​​bijzondere richting in landschapsontwerp te creëren. Overpeinzing van het mooie, respect voor de natuur, de symboliek van alle elementen, detail en nauwgezet werk in de planning zijn de fundamentele kenmerken van de Japanse tuin.

Verhaal in Japanse stijl

Zoals de meeste gebieden heeft de Japanse stijl in landschapsontwerp diepe wortels. Voor het eerst werd de tuin genoemd in de brieven van de VIIIe eeuw voor Christus. e. Maar aanvankelijk betekende de hiëroglief "Niva" een ruim gebied zonder hek. Even later begon hij het woord "tuin" aan te duiden, versierd met stenen paden en verschillende architectonische elementen.

Weet je De eerste tuinen in Japanse stijl buiten hun thuisland verschenen in 1894 in Amerika en in 1903 in Nederland.

De stijl in kwestie heeft een nauwe relatie met schilderen. Sinds de bouw van boeddhistische kloosters in het tijdperk van de samoerai zijn de belangrijkste kenmerken van de Japanse tuin aanzienlijk veranderd: het kleurrijke en kleurrijke uitzicht op het landschap is uitgegroeid tot een rustig, ingetogen en "droog" landschap. Veel experts op het gebied van oriëntalisme beweren dat de Japanse stijl bij het creëren van het landschap is ontstaan ​​als gevolg van de samensmelting van de twee religies: confucianisme en shinto. Beide richtingen prediken de nabijheid van mens en natuur.

Europeanen werden pas ongeveer 150 jaar geleden beroemd. Dit komt doordat de Japanners lange tijd hebben geprobeerd hun filosofie binnen het land te handhaven: door langdurig politiek isolement konden buitenlanders niet dichter bij hun cultuur komen. Aan het einde van de 19e eeuw, toen Japan de Europese burgers de gelegenheid bood om kennis te maken met oosterse gebruiken, was er in veel landen een 'boom' in alles wat Japans was.

Soorten Japanse stijl

Deze richting in landschapsontwerp heeft zijn eigen classificatie.

De belangrijkste variëteiten van de Japanse tuin zijn:

1. Tsubo - Een klein deel van een huis of een openluchtperceel waar toegang tot een grote hoeveelheid licht verplicht is.
2. Rotstuin - Een platform versierd met vegetatie en verschillende decoratieve elementen in de stijl van minimalisme.
3. Theetuin - gekenmerkt door een symbiose van twee soorten groen met een verscheidenheid aan landschapsontwerpelementen. In het origineel in Japan impliceert dit type de creatie van een wabi, het zogenaamde paviljoen, waar een theeceremonie wordt gehouden.

Tsubo

Dit soort Japanse landschapsstijl, waarvan de naam staat voor een klein gebied, is ontstaan ​​in het tijdperk van de stedelijke architectuur in de vroege middeleeuwen. Minituinen worden zowel in kleine delen van het zomerhuisje als in het gebouw geplaatst.

Als er niet genoeg licht is, kunt u bovendien lampen, lichten en ongebruikelijke spiegels installeren.

De filosofie bij het creëren van tsubo is om de stedelijke stijl te verdunnen met licht en natuur. Houd bij het plaatsen van vegetatie rekening met de windstreken. Zo worden in het zuiden fotofiele gewassen verbouwd en in het noorden varens en mos geplant. Dit gebied is omheind met een groot aantal stenen. Het centrale deel bevat een compositie van twee of drie plantensoorten.

Veel eigenaren van landhuizen kiezen voor deze methode om een ​​tsubo-stijl te creëren:

• installatie van een tsukubai-lantaarn;
• het aanleggen van stenen paden van tobisi;
• harmonieuze opstelling van een klein aantal planten.

Rotstuin

Dit soort landschapsontwerp wordt niet alleen beschouwd als een variant van de Japanse stijl, maar als een hele filosofie van de oosterse cultuur.

Belangrijk! Correcte plaatsing van het hoofdblok — dit is het belangrijkste doel bij het creëren van een rotstuin. Dit item — het centrum van alle landschapsontwerp. Zijstenen zijn de natuurlijke omgeving en de algehele compositie moet ofwel bergketens ofwel eilanden symboliseren.

De traditionele creatie van de tuin is gebaseerd op de volgende plaatsing van keien:

1. Horai - de centrale steen in de vijver, die de verre piek symboliseert.
2. Sumi is een compositie van 3 rotsblokkendie op een hoger gelegen plek in een vijver zijn geplaatst.
3. Drie juwelen - een manier om alle elementen van landschapsontwerp in te delen volgens boeddhistische tradities.
4. Kraaneilanden en schildpadden worden gekenmerkt door fantastische elementen.

Ze kiezen stenen met grote verantwoordelijkheid, omdat hier niet de vorm en grootte van de rots belangrijk is, maar het gevoel van harmonie van de gecreëerde compositie. Als de rotsblokken bedekt zijn met mos of korstmossen, voegt dit een bijzondere aantrekkingskracht en natuurlijkheid toe aan het landschapsontwerp. Bovendien brengen dergelijke "groene" elementen, volgens de filosofie van de Japanners, harmonie en vrede in huis.

Bij het maken van zo'n tuin moet je bepaalde regels volgen:

1. Plaats geen stenen in stijgende of dalende lijnen.
2. Het is niet toegestaan ​​om rotsblokken van verschillende territoriale oorsprong te gebruiken in één compositie (rivier, zee, berg).

Weet je De eerste regels voor tuinkunst zijn te vinden in de verhandeling "Senzai Hisho", geschreven in de XI eeuw voor Christus.

Voor de stabiliteit van de compositie moeten stenen worden opgegraven en om fouten te verbergen, kunnen miniatuurstruiken of grasrijke gewassen er omheen worden geplant. Om maximale harmonie te creëren, moeten rotsblokken worden gekenmerkt door de natuurlijkheid van tinten en vormen.

Theetuin

Dit soort Japanse stijl in landschapsontwerp is sinds de 19e eeuw in Europa erg populair geworden. De theeceremonie is een integraal onderdeel van de oosterse cultuur. Het zorgt voor een rustige en vredige sfeer. De site moet een klein gebied hebben dat het bergachtige terrein nabootst.

In de diepte is het paviljoen voor de theeceremonie. Het lijkt misschien op een bescheiden hut of prieel. De inrichting is heel ingetogen en natuurlijk. De plaatsing van plant- en steenelementen moet er natuurlijk uitzien. Verlichting is zwak. Lantaarns en lampen zijn belangrijke semantische componenten van de theetuin. Ze zijn ook ontworpen om het gebied te versieren en te verlichten.

Meestal zet men in de theetuinen een stenen lantaarn. U kunt deze populaire opties kiezen:

• tatigatu met goede verlichting;
• ikekomigatu, dat wordt gekenmerkt door het vermogen om licht naar beneden te richten.

Ook in Japanse tuinen worden vaak platte bruggen gezet. Een populair element is een decoratief element genaamd yatsuhashi. Het bestaat uit stenen en planken en is ingedeeld in een zigzagpatroon.

Regels voor registratie

Europeanen, die de Japanse stijl toepassen in hun zomerhuisjes, proberen alleen de sfeer van de oosterse cultuur na te bootsen, waarbij ze volledig vergeten dat de aanleg van dergelijke tuinen een echte kunst en filosofie is.

Belangrijk! Sommigen planten moeten worden geplant, rekening houdend met de windstreken. Esdoorn wordt bijvoorbeeld in het zuidwesten geplaatst, omdat deze boom volgens de filosofie van de Japanner zo lang mogelijk moet worden verlicht en de eik in het midden van de site moet worden geplant.

Het is noodzakelijk om het thema Japanse stijl te volgen. Het kan bijvoorbeeld een tuin zijn met stenen, water, bomen of seizoenen. De belangrijkste thematische elementen moeten centraal staan.

Er zijn drie basisregels die u moet volgen bij het maken van een Japanse stijl:

1. De combinatie van water en stenen als symbolen van mannelijke (yang) en vrouwelijke (yin) principes.
2. De natuurlijke uitstraling van vegetatie en andere elementen van de tuin.
3. Asymmetrie van het landschap met de nadruk op de belangrijkste details van de compositie.

Japanse tuinen kenmerken zich door terughoudendheid, een harmonieuze combinatie van kleuren, vormen en decoratie-elementen. Bij het maken van meerdere composities is het noodzakelijk om soepele verbindingsovergangen tussen hen te maken met kruiden of verschillende accessoires.

Het principe van het creëren van een Japanse tuin ligt in vier kenmerken:

• de symboliek van elk detail;
• asymmetrie en uniciteit van vormen en verhoudingen;
• natuurlijkheid en eenvoud;
• harmonieuze eenheid van elk element met de natuur.

Belangrijkste elementen

De Japanse stijl in landschapsontwerp wordt gekenmerkt door basisobjecten. Deze items omvatten:

1. Water Is een symbool van leven, welvaart en eeuwige energie. Ze geeft de tuin een bijzondere sfeer en ritme. Als het grondgebied het toelaat, is het raadzaam om grote stuwmeren, beekjes of watervallen te creëren. Ze moeten er natuurlijk uitzien.
2. Stenen Is een symbool van eeuwigheid, kracht en standvastigheid. Dergelijke elementen bepalen de structuur van de Japanse tuin. Populaire opties zijn het gebruik van stenen in looppaden, bruggen of als markeringselementen die een vijver omlijsten. Het is erg belangrijk om de rotsblokken correct te plaatsen. Het wordt aanbevolen om dit willekeurig te doen, een dergelijke asymmetrie zal er harmonischer uitzien in de compositie.
3. Vegetatie - Een belangrijk kenmerk van elk landschapsontwerp in Japanse stijl. Voor decoratie zijn lage bomen, struiken en grassen geschikt. Dennen, pruimen en oosterse esdoorn zijn populair. Bloeiende sakura ziet er erg mooi uit op het perceel. Deze boom staat symbool voor de schoonheid en vergankelijkheid van het zijn. Vaak wordt de Japanse kweepeer op de site geplant, wat symbool staat voor vruchtbaarheid en een lang leven. Ook de vorm van de plant is van bijzonder belang. Volgens Japanse opvattingen is de halfronde vorm een ​​symbool van de lucht. Je kunt ook symbolische gepaarde composities nabootsen van oude stronken en jonge varens of groen bloeiende struiken.
4. Kleine architectonische elementen - Deze kunstmatig gemaakte objecten kunnen de tuin een magische sfeer geven. Dergelijke architectonische vormen zijn onder meer bruggen (steen of hout), lantaarns (als een symbool van vriendelijkheid), banken, tuinschermen en meer. Al deze elementen zijn gemaakt van natuurlijke materialen, de enige manier waarop ze harmonieus in de hoofdstijl passen.

Selectie van planten

Zowel bomen en struiken als vaste planten en bloemen zijn geschikt voor landschapsarchitectuur. Het is wenselijk dat de planten niet te algemeen zijn.

Het tuinieren van de Japanse tuin wordt uitgevoerd met behulp van deze soorten planten:

1. Coniferen: blauwe spar, den, western thuja, Kozakken jeneverbes.
2. Loofbomen: wilg, esdoorn, pruim, kastanje, linde.
3. Bladverliezende struiken: berberis, weigela, rododendrons, spirea.
4. Kruidengewassen: asters, irissen, strikken, varens, chrysanten.
5. Bodembedekker: maagdenpalm klein, koekoekvlas, hoeven.
6. Klimplanten: meisje druiven, Schisandra chinensis, kamperfoelie kamperfoelie.

Het aanleggen van een Japanse tuin is een zeer verantwoorde bezigheid, die zorgvuldig moet worden genomen. Het is noodzakelijk om alle elementen van composities te ontwerpen en te combineren volgens de basisregels van de oosterse cultuur, alleen dan zal de site worden gevuld met een speciale sfeer van vrede en eenheid met de natuur.