Bekende dierenverhalen zijn niet altijd waar. Als mensen horen dat een struisvogel met schrik zijn kop in het zand verbergt, denken mensen meestal niet of het waar is of niet. Het blijkt dat wetenschappers deze populaire mythe al lang bestuderen.
Verbergt een struisvogel zijn kop in het zand
Deze vogels zijn de grootste van de loopvogels en worden nog steeds in het wild bewaard. Hun gedrag interesseert mensen sinds de oudheid en de aanblik van de vogel met gebogen hoofd maakte indruk op velen.
Weet je De overblijfselen van producten van struisvogelschelpen werden gevonden in de Altai-grot, waar 50.000 jaar geleden mensen woonden.
De algemene uitdrukking "struisvogel begraaft zijn kop in het zand" houdt in dat de vogel met sterke schrik het voldoende acht om alleen zijn kop te verbergen. Deze versie is nog steeds populair in veel landen.In feite is een vogel te vinden met zijn nek gebogen, maar dat doet hij om andere redenen.
Historische gegevens
De geschiedenis van de mythe is terug te voeren op de mening van de oude Romeinse schrijver Plinius de Oudere, de auteur van natuurlijke geschiedenis. Hij leefde in de 1e eeuw na Christus en schreef dat struisvogels zichzelf 'verborgen' vinden als ze 'hun hoofd en nek in de grond steken'. De Romeinen verspreidden deze mening als veroveraars van vele landen onder andere culturen.
Waarom verbergen
Als de struisvogel zijn hoofd naar beneden liet zakken, betekent dit helemaal niet dat hij het had begraven of verborgen. Er zijn verschillende verklaringen en mogelijke redenen waarom hij dit doet.
Zoek naar eten
Struisvogels voeden zich met plantaardig voedsel en eten ook met plezier kleine insecten, hagedissen en knaagdieren. In het begin geven ouders de kuikens alleen voedsel van dierlijke oorsprong. Het is noodzakelijk om dergelijk voedsel te malen, maar de vogels hebben geen tanden.Ze zoeken en slikken verschillende objecten in:
- steentjes en kleine steentjes;
- stukken hout;
- in gevangenschap kunnen ze spijkers, stukjes plastic eten.
Vogelslaap
Struisvogels zijn openbare dieren en leven niet alleen in de natuur. Altijd op hun hoede slapen ze om de beurt en beschermen ze elkaars slaap. Een slaperige vogel buigt zijn benen en gaat op de grond zitten, buigt zijn kop of verbergt hem onder de vleugel. Soms blijft ze in een droom haar nek rechtop houden en sluit ze alleen haar ogen, klaar om meteen weg te rennen bij het minste teken van gevaar.
Van angst en voor bescherming
Een struisvogel, zittend in een nest op eieren, probeert in een gevaarlijke situatie op te gaan in het omringende landschap en spreidt zijn vleugels, nek en hoofd op de grond. In een normale situatie zal een bange vogel snel van de achtervolger wegrennen, maar het moederinstinct zorgt ervoor dat hij op zijn plaats blijft en de koppeling beschermt.
Ook het verlagen van de nek en het hoofd, samen met het fokken van de vleugels, is een karakteristiek onderdeel van paringsdansen en wordt gedemonstreerd door het vrouwtje als reactie op de balts van het mannetje.
Hoe struisvogels zich eigenlijk gedragen
Deze gevederde reuzen leven in hete savannes naast antilopen, giraffen en andere herbivoren. Ze reizen langs de vlakten en zijn de eersten die reageren op het uiterlijk van roofdieren vanwege uitstekend zicht, gehoor en hoge groei. Als ze vluchten voor gevaar, kan hun snelheid oplopen tot 70 km / u. Pas na een vermoeiende lange weg kan een struisvogel zijn nek laten zakken, wat wijst op een volledige afbraak.Tijdens het broedseizoen worden vogels agressief en vinden ze een ander gebruik voor hun sterke ledematen. Ze beschermen hun nakomelingen en slaan met gespierde benen met scherpe klauwen. Ze zijn zelfs in staat om zelfs een groot roofdier te verwonden of te doden.
Belangrijk! In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht over de extreme verlegenheid van deze vogels en hun onvermogen om actief weerstand te bieden, kan een struisvogel een persoon aanvallen en zijn nest of territorium beschermen.
Dus de vraag of struisvogels hun kop verschrikt in het zand schuiven, heeft al lang een duidelijk antwoord. Het gedrag van vogels, bestudeerd in natuurlijke omstandigheden en in gevangenschap, laat duidelijk zien dat dit slechts een oude waanidee is.